Als we tijdens een wandeling ons twaalfuurtje opeten in de zon, bezoeken ons direct wespen. Werksters, zo worden die opdringerige lastposten genoemd. Nou, ga dan werken! Houden ze nooit op met dat gezanik rond een broodje kaas? Jawel, het kan niet lang meer duren, of ze gaan dood. Maar dat weten ze vast niet, tobben over vergankelijkheid lijkt me niets voor wespen.

In de herfst gaan veel insecten dood. Ze hebben eitjes of larven nagelaten, een nieuwe generatie in de dop. Wespen laten de toekomst over aan hun koninginnen. Dat zijn vruchtbare vrouwtjeswespen, die in de lente nieuwe volken zullen stichten. De werksters zullen dat nieuwe. leven niet meer meemaken, maar dat doet niets af aan hun inzet. Met het oog op de toekomst kweken ze in de herfst geen nieuwe werksters meer op, maar koninginnen. Dat doen ze door de larven te voeden met een hormoon dat ze afscheiden uit een klier in hun kop. De koninginnen paren met de darren, mannetjeswespen, en vliegen uit met hun achterste vol sperma van verschillende kerels. De darren gaan dood na de paring. De koninginnen niet, die zoeken een holte om te overwinteren. Ze gaan in een soort winterslaap, vorst deert hen niet, ze bevatten antivries.

Op de eerste zachte lentedagen zullen de koninginnen tevoorschijn komen en een nest beginnen. Ze leggen dan bevruchte eitjes, waaruit werksters geboren worden. Uit onbevruchte eitjes zouden darren komen. Mannetjeswespen zijn in de herfst nodig voor de seks, maar in de lente moet er gewerkt worden en hebben wespen niets aan mannen.

Als ons broodje op is, neemt één van de wespen als toetje een overrijpe braam (foto).