Ze doen me altijd denken aan de zwavelstokjes van het meisje, maar het zijn zwavelkopjes, geen -stokjes. Zwavelstokjes zijn de voorlopers van lucifers. Zwavelkopjes zijn paddenstoelen die van dood hout leven. Soms nemen ze ook genoegen met nog levend hout, maar dat gaat door hun hongerige mycelium dan alsnog dood.

Zwavelkopjes smaken bitter en ruiken volgens de Soortenbank ‘zwammig’. Paddenstoelen die zwammig ruiken, waar vind je ze nog?

Zwavelkopjes zijn mooi. Dat komt vooral omdat ze zich in groepen bundelen en dan bijvoorbeeld een goudgele krans om een boomstronk vormen. Maar ook individueel mogen ze er wezen. Ze kleuren van geel tot olijfgroen, maar zijn meestal zwavelgeel of ‘vosrood’, zoals Wikipedia het noemt. Paddenstoelen wekken vaak dichterlijke neigingen op.

Misschien wordt de dichtader geactiveerd na consumptie van de nevensoort van zwavelkopjes: kaalkopjes geheten. Door die te consumeren wordt tevens de kabouter in de mens gewekt. Maar wat zeg ik nu? Geen paddenstoelen eten! Je hoeft de verkeerde maar te nuttigen, of je stoelgang wordt krampachtig gestimuleerd.

Dennenzwavelkopjes hebben een voorkeur voor dood naaldhout, maar gewone zwavelkopjes prefereren loofhout. Dat kan soms onder aarde verstopt zitten of door gras overwoekerd zijn, zodat de zwammen helemaal niet op hout lijken te groeien. Niets zo bedrieglijk als een paddenstoel!

Nederland is rijk aan wilgen en als die doodgaan kunnen zwavelkopjes zich erop vestigen. Ik hoorde laatst een gevoelig liedje van een door mij zeer gewaardeerde muziekgroep. Het liedje heet Willow en gaat over een wilg waar allerlei andere wezens in leven, zoals spinnen en duizendpoten. Zwavelkopjes worden niet genoemd. De band in kwestie heet Tindersticks, wat tondelstokjes betekent. Een tondel(doos) is genoemd naar een andere paddenstoel, de tonderzwam, die in het pre-zwavelstokjestijdperk werd gebruikt om vuur mee te maken.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 2 november ’22)