Vos schiet jager

Vos schiet jager

Vos schiet jager, lees ik op de site van Vroege Vogels. Bij de Poolse grens sloeg een jager een vos met de kolf van zijn geweer. De vos vocht als een bezetene en wist de trekker van ’s mans geweer over te halen. De jager strompelde met een schotwond aan zijn been naar het ziekenhuis. Moet u nu grinniken? Of bent u begaan met die arme natuurliefhebber? Ik moet voorzichtig zijn, want zelfs een terloopse melding dat ik een jager zag lopen, levert strijk en zet verhitte reacties op. Van lezers die jagers gemeen vinden en van jagers die zichzelf weldoeners vinden. Ik ben niet in alle gevallen tegen de jacht, maar zou zelf nooit voor de lol een dier dood knallen, laat staan knuppelen. Ik heb zieke konijnen, een eend met gebroken nek, een pootloze kikker (door kat afgebeten doodgemept, maar met tegenzin. Jagers weten als geen ander dat ze een verafschuwde hobby hebben, en geven het zelden toe dat ze voor hun lol jagen. Nee, ze zijn altijd natuurkenners en –beschermers en handhaven het natuurlijk evenwicht. Sommige jagers weten en houden inderdaad veel van de natuur. Maar emmer niet over een natuurlijk evenwicht voordat je haarfijn kunt vertellen, hoe dat evenwicht in elkaar steekt. Dat lukt geen jager, want het natuurlijk evenwicht bestaat niet. Misschien is het geen ramp om een haas te schieten. Dat een jager een kick krijgt van het raken van een rennende haas, dat hij gek is op het avontuur, het borrelen met de jongens en op hazepeper heeft niets te maken met natuurbeheer. Ik zou het al een enorme vooruitgang vinden als een jager toegaf voor zijn lol te jagen.

Jacht kan niettemin uitstekende bij-effecten hebben. Jagers vinden jagen zo leuk, dat ze er veel geld voor betalen. In het wilde Oost-Europa en Afrika kun je tegen gigantische bedragen in georganiseerd verband grote zoogdieren doodschieten, geld dat soms in natuurbeheer gestoken wordt. In het tamme West-Europa verdienen landeigenaren eveneens aan jachtrechten. Sommige boeren vinden het daarom de moeite waard jachtbosjes te onderhouden. In die bosjes komen geen wandelaars en dus baren er reeën en broeden er vogels. Er moet immers wat te schieten zijn? In Groot-Brittannië worden vrijwel alle heidevelden optimaal beheerd voor het Schotse sneeuwhoen, the famous grouse. De jacht op sneeuwhoenders levert namelijk miljoenen ponden op. De hei wordt hier afgeplagd, daar verbrand, tot er een lappendeken ontstaat van oude en jonge hei, zand of modder, gras en kruiden. Het is een landschap waarin allerlei zeldzame planten gedijen en bij ons wegkwijnende vogels als tapuiten en blauwe kiekendieven. De laatste worden dan weer dood geschoten, want van roofdieren en roofvogels houden jagers niet. Dat zijn concurrenten in het herstel van het natuurlijk evenwicht. In het herstel van het Britse natuurlijke evenwicht worden buizerds, torenvalken, slechtvalken, kiekendieven, zelfs steenarenden doodgeschoten. Ook het paartje oehoes dat de Noordzee overstak en zich in Engeland dreigde te settelen, werd direct afgeschoten. Weliswaar eten oehoes egels, ratten en zelfs buizerds, maar ook konijnen. En wat weten sneeuwhoenjagers er ook van. Toch zijn blauwe kiekendieven in Engeland met jagers nog beter af dan zonder. Want de heiden zijn privébezit. Landadel wil geld, desnoods nieuw geld. Zonder jachtrechten exploiteren ze de hei als sparrenplantages . Weg sneeuwhoen, tapuit, kiekendief. De natuur is mooi maar je moet er wat aan verdienen.

Elk jaar raken jagers wel ergens per abuis andere jagers of jachthonden, tijdens hun herstelwerkzaamheden van het natuurlijk evenwicht. Vooral in Frankrijk, waar jagen samengaat met pernod, cognac en calvados. De Russische jager was vast aangeschoten door de wodka en zeker door de vos.

DELEN
Reacties zijn gesloten.