Op een natuurdagboek dat ik in september over fruitvliegjes schreef, kreeg ik een reactie van Joost van Vollenhoven, die een product van zijn bedrijf Superninja.eco aanbeval en me cadeau wilde doen. Hij vroeg niet of ik erover wilde schrijven. Maar vooruit…

Fruitvliegjes zijn geliefd als proefdier, voor genetisch onderzoek, omdat ze zich zo snel vermenigvuldigen. En ze zijn gemakkelijk te houden. Van ze afkomen is lastiger.

Superninja stuurde een klein vierkant flesje van gerecycled plastic, gevuld met een hoogstwaarschijnlijk zoetzure oplossing die de vliegjes onweerstaanbaar vinden. Ze storten zich inderdaad hun dood tegemoet als lemmingen (die dat niet echt doen, dat is een mythe).

De fruitvliegjes kunnen door een trechtertje naar binnen, maar niet meer terug, want zo’n trechtertje fungeert als fuik. Bovendien zullen ze wel in de vloeistof verdrinken. Dat drama onttrekt zich aan het zicht, want het flesje is donkerbruin en beplakt met etiketjes. Het zou trouwens best een hemels verscheiden kunnen zijn, om te verdrinken in verleiding, zodat voor de fruitvliegjes de dood het einde is!

Kennelijk schamen sommigen zich hetzij voor de fruitvliegjes an sich, alsof die beestjes bewijzen dat je een viespeuk bent die de keuken niet schoonhoudt, hetzij voor het doden van die onschuldige beestjes. Het flesje is zo klein dat het achter het kleinste obstakel reeds onzichtbaar te verstoppen is. Ook zit er een tweezijdig pakbandje bij, waarmee het aan tegels of kastdeurtjes geplakt kan worden.

Ik kreeg op hetzelfde natuurdagboek ook een reactie van Diet Groothuis, auteur van het roemruchte Poetsboek, waarvan onlangs een nieuwe, herziene editie is verschenen. Zij prijst een mengsel van appelsap, azijn en sop aan. Mocht u een bodempje wijn overhebben, mag dat erdoor. Werkt ook, zeker met een van Superninja afgekeken trechterconstructie erover.

(Natuurdagboek Trouw maandag 12 juni ’23)