’s Morgens sjor ik de luxaflex van het keukenraam omhoog. Het keukenraam zit op het oosten. Er zit een vlieg op het kozijn, op sterven na dood. Wat zal hij lang tegen het glas hebben gefladderd in de brandende zon. Zo’n raam is een slachtveld van insecten. Ik kan deze nog redden, hij leeft althans nog als ik hem buiten zet. Aan zijn lange poten en witte vleugeltipjes is te zien dat het de slankpootvlieg Poecilobothrus nobilitatus is. Die naam heb ik opgezocht, denk niet dat ik al die namen weet. Deze soort leeft bij water. Daarom zal voor deze vlieg het raam vast een nog grotere kwelling geweest zijn dan voor de andere vliegen en muggen, die roerloos op hun rug liggen. Maar hij leeft tenminste nog!

Slankpootvliegen worden ook wel langpootvliegen genoemd. Ze zijn lang niet zo bekend als langpootmuggen. Toch zijn alleen al in de Benelux rond de tweehonderd soorten slankpootvliegen.

Slankpootvliegen bijten niet en steken niet, althans ons niet. Andere vliegen bijten ze wel en eten ze op. Vooral hun larven eten andere insectenlarven. Je zou slankpootvliegen roofvliegen kunnen noemen, al worden ze niet tot de roofvliegen gerekend. Ze zijn veel kleiner dan officiële roofvliegen.

Alleen de mannetjes van de slankpootvlieg nobilitatus hebben die witte vleugelpunten. Daarmee maken ze indruk op elkaar. Dan spreiden ze hun vleugels. Voor vrouwtjes maken ze een dansje. Die vrouwtjes kunnen op het water lopen.

Of het mannetje dat ik buiten zet ooit nog voor een vrouwtje danst, weet ik niet. Het leven van insecten bestaat voor het leeuwendeel uit doodgaan. Of deze vlieg zijn uitputtingsslag met het keukenraam te boven komt?