Stinkende, verdovende gouwe

Als een bloem nu nog in vol ornaat staat te stralen, valt ie op. Zoveel straalt er niet meer in vol ornaat. Maar stinkende gouwe bloeit vrolijk door. Jammer dat ie niet zo lekker ruikt.
In de tuin van mijn vorige huis stonden stinkende gouwen. Destijds had ik een wrat op mijn voet. Stinkende gouwe staat bekend als wrattenkruid. Ik smeerde de wrat in met het gelige vocht uit de stengel. Na een paar dagen zag mijn voet er in de buurt van de wrat uit als gangreen. Verschrikkelijk, ik ben ermee gestopt en de wrat leefde nog lang en gelukkig. Intussen is ie vanzelf verdwenen.
Het gouwesap wordt door kwakzalvers ook gebruikt tegen oogkwalen – een volksnaam van de plant is ogentroost, niet te verwarren met de plantjes die officieel ogentroost heten. Stinkende gouwe in je ontstoken oog smeren lijkt me net zoiets als een lekke band repareren door het gaatje eruit te knippen.
Als je ergens mee moet uitkijken, is het wel met geneeskrachtige planten. Geneeskrachtig, giftig en bedwelmend liggen dicht bijelkaar. Stinkende gouwe is trouwens een soort papaver. Als je weet hoe je de plant bereidt, kun je er zelfs een roes van krijgen. Stinkende gouwe is een verdovend middel, het kleine zusje van morfine. Tegenwoordig ben je strafbaar als er verdovende planten in je tuin staan, dus degene die nu in mijn vorige huis woont, riskeert een strafblad.
Stinkende gouwe houdt van voedselrijke grond waarin wel eens gewroet wordt. De plant staat graag aan de voet van muren. Verstoorde, voedselrijke grond bij muren is er veel in Nederland en stinkende gouwe is dan ook heel algemeen, tot middenin de stad.
(Natuurdagboek Trouw 15 nov. 2013)