Een vlieg die zich waarschijnlijk uren voor het raam heeft verdrongen, geeft zijn pogingen door het glas te vliegen op. Hij trekt zich terug onder een tafeltje en ik vraag me af of ik hem naar buiten zal dirigeren, en hoe dan, dan wel hem een klap met een opgerolde krant zal verkopen, als zich precies boven de vlieg een spin laat zakken.

De spin voert een bliksemaanval uit, een prikaanval, waarna ze zich snel weer naar boven terugtrekt, om een moment te wachten tot haar gif voldoende effect sorteert. De vlieg spartelt niet, en de spin laat haar draad andermaal vieren, waarna ze de vlieg met naar schatting vier van haar acht poten beetpakt en mee de lucht in neemt. Daar wordt de vlieg als een klosje rondgedraaid en in spinrag gewikkeld.

Zo’n vlieg moet roofvliegen, wespen, waterjuffers en opgerolde kranten zien te ontwijken, put, droogt en hongert zich uit achter een raam, om tenslotte door een spin te worden ingewikkeld.

De spin hangt een tijd roerloos met haar prooi, ze wacht kennelijk niet met de maaltijd maar zuigt hem leeg, nadat ze eerst wat oplosmiddel in het vliegenlijf heeft gespoten.

Het is een jonge trilspin. Trilspinnen zijn die spinnen met een klein lijf en lange, dunne poten. Ze hangen in de hoeken, aan de plafonds en achter de radiatoren, en blijkbaar onder het tafeltje. Ze maken geen ordentelijke webben maar wel een boel spinrag, dat in slierten langs de wanden bungelt. Ze eten insecten en andere spinnen, ook soortgenoten, ja zelfs hun eigen nageslacht.

Ze zijn er ontzettend veel en ik zet ze vaak het huis uit, maar met deze vliegendoder heb ik min of meer een band gekregen.

De spin hangt weer aan de onderkant van het tafeltje, de ingewikkelde vlieg ligt op de grond. Zijn eetbare binnenste is kennelijk opgeslobberd, de harde delen en het spinrag blijven over.

Een kort filmpje van de procedure staat op mijn youtube-kanaal:

(Natuurdagboek Trouw donderdag 25 juli ’19)