Soortvorming

Soortvorming

© K. Dijksterhuis

Soortvorming kan beginnen door de wapenwedloop tussen vrouwen en mannen, waardoor gescheiden populaties er nog hetzelfde uitzien maar fysiek of chemisch niet meer in- of bijelkaar passen. Een enkeling probeert die trend te keren.

Vrouwtjes en mannetjes hebben lang niet altijd evenveel zin in seks. Ze hebben er ook in evolutionaire zin niet altijd evenveel baat bij. Vaak komen vrouwtjes er bekaaid af. Vrouwtjesdieren weten mannetjes soms op gewiekste manieren af te schudden. Sommige biologen denken dat het milieu in het vrouwelijke geslachtsorgaan soms zo agressief is van chemische samenstelling, dat het zaad van mannetjes gehard moet zijn het te doorstaan. Ook kan het orgaan zo complex in elkaar zitten, dat een mannetje alleen binnen kan dringen als het vrouwtje heel graag wil. Stel nou dat van een soort de populatie gescheiden in twee groepen, die elkaar niet meer tegenkomen. Als de wapenwedloop tussen de seksen doorgaat, zouden beide groepen qua vorm en chemische eigenschappen van hun geslachtsorganen vrij snel kunnen gaan verschillen, dat die groepen onderling niet meer kunnen paren. De dieren uit beide groepen kunnen er dan nog hetzelfde uitzien en dezelfde leefstijl hebben, ze zijn andere soorten geworden. Fysiek of chemisch passen ze simpelweg niet meer in- of bijelkaar. Ze kunnen alleen nog binnen de groep paren en nageslacht krijgen. Soortvorming op die manier zou kunnen. Er zijn meerdere wegen naar soortvorming. Dat blijkt wel uit de aap en de hond die zich door geen chemische of fysieke wedloop laten weerhouden. Ik zag ze op Ko Samet, een eilandje in Thailand dat in zijn geheel natuurreservaat was, maar dat geheel uit horeca bleek te bestaan en uit stinkende brandstapels waar de duizenden  weggeworpen waterflessen brandden. Masseuses waren er ook en opgedirkte meisjes van tien tot achtien, die hand en hand liepen met West-Europese kerels van boven de vijftig. Dan zijn die aap en die hond toch een verademing.

DELEN
Reacties zijn gesloten.