Hoewel augustus niet bijster nat was, integendeel, en september ook droog begon, verschijnen er op braambladeren toch oranjebruine vlekjes. In de ondergroei van schaduwrijk, vochtig bos raken bijna alle braambladeren aangetast met deze schimmel. Het is de veelcellige braamroest Phragmidium violaceum. De vlekken zijn soms niet oranjebruin, ze variëren in kleur van geel tot donkerpaars. Aan de onderkant van het blad kunnen ze nog donkerder worden, tot zwart aan toe. De kleur hangt af van het type spore, roesten zijn schimmels met een ingewikkelde levenscyclus via diverse soorten sporen. Soms komen er volstrekt verschillende waardplanten aan te pas, zoals een gras en een boom, die allebei noodzakelijk zijn voor het voortbestaan van de schimmel. Braamroest echter heeft aan braam genoeg. Braamstruiken gaan niet dood van de roest, al zullen sterk aangetaste planten wel verzwakken. Veel bramen zijn er dan niet te plukken.

Buiten die vochtige bossen zijn er genoeg bramen, trouwens. Ze begonnen wat later dan anders, omdat de lente en zomer laat waren, maar in de warme augustusmaand haalden ze hun achterstand in. Ik heb al heel wat bramen geplukt: dikke, sappige bramen. Douwbramen vind ik het lekkerst.

Bramen plukken is in een groot deel van Nederland verboden. Bramen plukken is vruchtgebruik van andermans planten. Geen boswachter of koddebeier grijpt in als u met uw kinderen bramen plukt, bramen plukken hoort erbij in Nederland, maar officieel mag het niet. Er zijn helaas overal lieden die blindelings regels naleven, of ze nou rechts of averechts uitpakken. Zo las ik in een ingezonden brief in Trouw dat bramenplukkers bij Haarlem op de bon waren geslingerd. Haarlemse bramen mogen niet geplukt worden, ze moeten beschimmelen.

(Natuurdagboek Trouw 13 sept. 2013)