Rode russula’s
Er zijn veel zwammen, het is een goede paddestoelenherfst. Vliegenzwammen zie ik bij massa’s, heel grote, vuurrode, groepen bijelkaar. Altijd goed voor mooie plaatjes. Er zijn ook rode paddestoelen zonder witte stippen. Dat zijn vaak russula’s. Op de foto staan ook russula’s. Er zijn een boel rode russulasoorten. Eén van de bekendste is de braakrussula. Als u daarvan eet, gaat u waarschijnlijk over uw nek en vervolgens zo heftig aan de buikloop, dat uzelf vanaf de wc-pot een eindje de lucht in schiet.
Op de foto staan geen braakrussula’s. Denk ik. Ze hebben weliswaar de was-achtige laag op hun hoed, die na een regnbuitje nog lang blijft glanzen. Maar braakrussula’s zijn meestal donkerder rood en staan vaak onder dennen. Ook wel onder berken. De zwammen op de foto staan op een kalkrijk grasveld, onder beuken en eiken. Om zeker te zijn, zou een likje en een snuifje nodig zijn, misschien een sneetje in de hoed en een kneepje in de plaatjes, om te kijken of ze verkleuren. Alleen kijken, alleen bij een foto in de boeken neuzen, is onvoldoende.
Gezien het uiterlijk en de groeiplaats gok ik op geelvlekkende russula’s. Die groeien vooral onder onder eiken en beuken. Ze hebben in vochtig weer zo’n wasachtige glanshoed en houden van kalkrijke grond. Maar dat zegt niet alles. Had ik ze maar even gekneusd, om te zien of de witte plaatjes zouden vergelen. Stom. Ik had geen paddestoelenboek bij me en ik ben nog niet getraind genoeg om automatisch kneus-, ruik- en proefexperimenten te doen. Gek woord: proefexperiment. Enfin, volgende keer beter. Nu kan ik alvast de foto laten zien…