Voor de wetenschap heet lijsterbes Sorbus aucuparia. Aucuparia wil zeggen: geschikt voor het vangen van vogels. Aucupor betekent vogelvangst in het Latijn. Lijsterbes is een voederboom voor vooral lijster-achtigen en spreeuwen. In Zuid-Europese landen gaan lijsters in de pan, in de mond en in de maag. In Nederland minder. We kijken graag op tegen de heerlijke Zuid-Europese keukens, maar dat we hier geen zangvogels eten, vind ik een pre. Vrije vogels in de lijsterbes zijn ook zeer genietbaar!
De bessen van de lijsterbes zijn sinds juni oranje en dat blijven ze maanden. Als een spreeuwenzwerm ze niet in de gaten krijgt, kunnen ze bessen tot kerst blijven hangen. Een half jaar mooie, oranje bessen! In december zijn ze vaak minder mooi, verschrompeld, verkleurd en vast niet zo smakelijk meer. Maar tijdens de lijstertrek hebben zanglijsters, koperwieken en kramsvogels er een goede maaltijd aan.
De bessen sieren de tuin, terwijl de witte bloemen dat eerst al deden. Soms komt lijsterbes in de nazomer nog eens tot bloei, maar niet zo uitbundig als in de lente. In de herfst kleuren de smalle, gekartelde puntbladeren oranjerood en geel.
Prachtige bomen. Ze horen dan ook bij de rozen. In Germaanse mythen verschijnt de lijsterbes wel eens als waakboom tegen het kwaad. Jarenlang stond er een lijsterbes voor mijn voordeur – een veilig gevoel! Er sliepen ook vaak vogels in en één keer zat er een ransuil, die zoon en mij doordringend aankeek en pas wegvloog toen we vlakbij waren. Zoon in kwestie is gek op lijsterbes. Als peuter propte hij zijn mond vol met de bessen. Gelukkig zijn lijsterbessen wel een beetje, maar niet heel giftig.
