Op Schiermonnikoog sprak ik vogelaars die vanaf de duinen ver op zee parelduikers hadden zien vliegen. Ook op internet zag ik meldingen van parelduikers. Parelduikers zijn een van de vier soorten zeeduikers van Europa. Die duiken vis of kreeftachtigen op. Ze lijken op futen maar zijn veel groter. Je zou zeeduikers zeefuten kunnen noemen, al hangen futen ’s winters ook vaak op zee rond, terwijl zeeduikers in de broedtijd zoetwaterplassen verkiezen.

In de winter en de aangrenzende trekperioden zijn parelduikers en vooral roodkeelduikers langs de Nederlandse kust te zien, maar je moet daar vaak wel je best voor doen. Dat betekent door een telescoop over zee turen tot je een nekhernia hebt. Dan kun je soms zo’n plompe roodkeelduiker laag over het water langs zien klapwieken, met die rare, enigszins naar beneden gestrekte hals. Alsof de vogel ook een nekhernia heeft.

Soms hangen ze ook bij de kust rond, dobberend op ondiep water waarin ze af en toe als een fuut onderduiken. In havens en bij dijken en soms op het strand kun je het geluk beleven zo’n beest aan te treffen. Behalve aan hun forse formaat zijn ze te herkennen aan hun typische houding, met schuin naar boven gerichte snavel. Vooral de roodkeelduiker gaat met geheven snavel door het leven.

Parel- en roodkeelduikers broeden in Schotland, Scandinavië en nog noordelijker. In de zomer verschillen ze duidelijker in uiterlijk dan in de winter. De roodkeelduiker is iets kleiner en lichter, met witte onder- en grijze bovenkant, en heeft de opgewektste snavel. Parelduikers zijn schaarser dan roodkeelduikers en of al die op Schiermonnikoog op grote afstand boven zee geziene parelduikers ook echt parelduikers waren, of door wensdenken geparelde roodkeelduikers?

Ik weet het niet, maar als ik bij paal 7 het strand oversteek wacht mij vlak achter de branding een poserende roodkeelduiker, dobberend en duikend. Wat een verrassing!

(Natuurdagboek Trouw donderdag 10 november ’22)