Thijsse’s Hof ligt in Bloemendaal. Ik ben er één keer geweest, jaren geleden, met mijn toenmalige vriendinnetje die mijn vriendin niet meer was, we maakten een soort afscheidswandeling. Er bloeiden klaprozen en kattestaarten. De klaprozen kleurden fraai bij haar t-shirt, de kattestaarten bij het mijne. Ik heb er nog foto’s van.

Nu zijn er stinzenplanten. Bolgewassen die ooit geplant maar verwilderd zijn. De Hof is 88 jaar oud. In 1920 bemachtigde de gemeente Bloemendaal het Bloemendaalse bos en werd het omgehakt voor lanen en villa’s. Maar niet helemaal. Een stukje land van twee hectare bleef ongebruikt. Het was een akker geweest, het was open terrein, er werd gespeeld. De familie Thijsse woonde er vlakbij en zal er vast eens een balletje getrapt hebben.

Vader Thijsse werd beroemd met zijn Verkade-albums en andere natuurboeken en Bloemendaal eerde zijn BN-er door hem op zijn zestigste verjaardag het braaklandje cadeau te doen. Thijsse mocht er een door hem verlangde Hof inrichten, met wilde planten uit de wijde omgeving, met vogels en kikkers en wat er maar wilde leven. Een natuurtuin.

Ondertussen zingen de vogels. Ik ben hier voor de tweede keer, weer met vriendin, een nog leukere. Nu is het geen afscheidswandeling, voor zover ik weet. Er zoemen bijen en hommels, er fladderen kleine vossen, citroenvlinders en een dagpauwoog. Er bloeien bosanemonen, sleutelbloemen en vingerhelmbloemen. Er bloeit nog niet zoveel, ik wil hier later in de lente beslist vaker naartoe.

Maar het wandelt prettig in de zon. Ineens staan we op ooghoogte met een maretak of mistletoe. Hij groeit in een wirwar van puntige takken. Eronder bukken is geen optie, er wordt niet gezoend.

(Natuurdagboek Trouw 18 april 2013)