Liever eet ik onbespoten, biologisch voedsel dan bespoten voedsel met chemische toevoegingen. Daar niet van. Ik heb zelfs ooit in een natuurvoedingswinkel gewerkt. Toch koop ik mijn onbespoten spullen liever in een supermarkt. In natuurvoedingswinkels moet ik, ook al is er bijna geen klant, meestal lang wachten. Als je onbespoten eet, krijg je er een onthaastingscursus bij. Dat hoort bij het religieuze sfeertje. In die winkels staan ook altijd peperdure nepmedicijnen. Pardon: natuurgeneesmiddelen. Natuurvoeding, natuurgeneesmiddelen; alsof natuurlijk beter is dan onnatuurlijk. Het begrip ‘natuurlijk’ wordt gebruikt om verschijnselen toe te juichen (‘natuurlijke oliën!’) of neer te sabelen (‘homoseksualiteit is onnatuurlijk’). Een wc.-pot is ook onnatuurlijk maar daar hoor je niemand over. Wie meent dat natuurvoeding gezonder is dan fabrieksvoedsel, moet eens een bordje rauwkost uit zijn tuin eten. Zorg van te voren dat de nalatenschap geregeld is.

Mensen willen geloven, de grootste onzin willen ze geloven, hoe vaak hun overtuiging ook door wetenschappelijke experimenten onderuit wordt gehaald. Dat geeft niks, tot dat geloof sektarische trekken krijgt. Dat gebeurt soms in natuurvoedingskringen. Neem nou de hetze tegen koemelk, waar je sinds jaar en dag allergisch voor kunt zijn. De laatste jaren wordt koemelk door een groeiend genootschap gebrandmerkt als schuldig aan tientallen aandoeningen. Er worden mensen tot dit anti-koemelk-genootschap bekeerd en het aantal koemelk-allergieën neemt schrikbarend toe. Het doorslaggevende argument: koemelk is bedoeld voor kalfjes, niet voor mensen. Bloemkool, geitenmelk, haring of appels; ik daag iedere natuurvoeder uit één natuurproduct te noemen dat wel bedoeld is voor mensen.

Maar natuurvoedingsfreaks zijn gelovigen en gelovigen discussiëren niet, die wentelen zich in hun waarheid en hebben medelijden met ongelovigen. Ze trekken zich met gelijkgezinden terug in hun tempels. De natuurvoedingssekte houdt retraites in fraai gelegen hotels. Daar kunnen volgelingen aan bijvoorbeeld appelweekeinden doen. Ik ken iemand die aan zo’n appelweekeind meedeed. Twee dagen lang kreeg ze een dieet van uitsluitend appels. Drie keer daags een appel, tussendoor wat appelsap. Dat stimuleert de stoelgang en dus het kwijtraken van de ‘slak’. Die term suggereert dat je endeldarm een hoogoven is die uitgesopt moet worden. Wat de kerkgangers dan ook deden: de laatste trend bleek niet alleen een klysma met lauw water, nee, koffie spuiten ze in hun gat, zwarte koffie. Daarmee verwoesten ze hun darmflora en verwijderen ze stoffen die toch al op de eerstvolgende drol zaten te wachten. De deelneemster die ik ken vertelde dat ze tot diep in de nacht verschrikkelijke buikkrampen had. Was ze eens een weekend op pad, weg van jengelende kinderen, deed ze nog geen oog dicht. Vooral toen haar spuitpoep haar rond drie uur ’s nachts noopte haar bed te verschonen.

De voorgangers nipten ondertussen superieur glimlachend aan de koffie, er werd wat koffie gezet dat appelweekeind! Ook deden de sekteleiders zich te goed aan kostelijke spijzen. Ze houden een dikke boterham over aan hun schaapjes. Zo’n weekend kost driehonderd euro: vijftig piek per appel. Waarom geloven altijd zo duur is?