Leeft natuur? Dat hangt af van je definitie. In het Natuurdagboek schrijf ik over levende natuur, al maak ik soms een uitstapje naar niet-levende natuur. De grens tussen leven en niet-leven is onscherp; tenslotte is leven uit niet-leven ontstaan. Iets wat leeft heeft vaak een celwand of huid. Het reguleert het milieu daarbinnen. Het heeft een stofwisseling, het plant zich voort.

Natuur leeft is ook een schrijfwedstrijd van de Werkgroep Literatuurprijs Schiermonnikoog. Tot 1 september kun je met een natuurcolumn meedingen naar een dinerbon van honderd euro. Waarin een klein eiland groot kan zijn! Ook in natuurwaarden natuurlijk. Dat het eiland kan inspireren tot schrijven weet ik als geen ander. Ik heb al eens ruim 200 natuurdagboeken over Schiermonnikoog gebundeld.

Dat Schiermonnikoog een natuurparadijs is heeft verschillende redenen. Het is grotendeels natuurreservaat. Het heeft dankzij duinen en zee uiteenlopende milieus. Zout en zoet, fris en zacht, nat en droog, winderig en beschut. De meeste Nederlandse landschappen zijn er te vinden. En er zijn veel duinvalleien met kalkrijk kwelwater, waarop zeldzame bloemen het goed doen.

Op Schier vind je meer bijzondere planten dan gewone. Een paardenbloem blijkt vaak een zeldzame moeraspaardenbloem te zijn. Wat gras lijkt kan een zegge zijn. Er zijn een stuk of tien soorten orchideeën, terwijl het overal woekerende Robertskruid er schaars is. Dat komt ook door de splendid isolation. Veel aangespoelde zaden overleven het zoute zeewater niet.

Terug naar de hamvraag. Als een appelzaad levend is, leeft de rotte appel waar het zaadje inzit dan ook? Zo niet, wanneer is ie dan overleden?

Enfin, ik hoop dat natuur leeft onder de mensen. Als natuurcolumnist van Trouw zit ik in de jury van de Werkgroep, samen met de bibliothecaris en de burgemeester van Schiermonnikoog. Ik ben benieuwd naar de inzendingen.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 24 augustus ’22)