Mos
Er zijn mensen die een gazon willen van alleen gras, hooguit opgefleurd met een enkel madeliefje. Maar mos, o nee. In het tuincentrum is een afdeling tuinverdelgers. Kasten vol mosverdelgers. Ik kom niet vaak in tuincentra, maar als ik er kom, passeer ik de verdelg-afdeling zo snel mogelijk. Ik houd er mijn adem in, het stinkt er naar chemische oorlogvoering. Wat hebben mensen toch tegen mos in het gras? Mos is mooier, vooral als de avondzon er zijn tegenlicht over laat strijken. Die minibloemen van mos! Mijn gazon wordt begraasd door twee konijnen en twee cavia’s. Het gras blijft er kort, het mos baadt in het licht en krijgt de overhand.
Mij werd een boekje opgestuurd van natuurkenner en –fotograaf Rollin Verlinde. Ik blader erin. De natuur ontKleed (uitg. De Groene Gedachte, €19,50) is een verzameling korte stukjes op alfabetische volgorde. Het gaat van Antropocentrisch tot Zeldzaam, van Dood hout tot Vuurvlieg. Leuke stukjes vol wetenswaardigheden, ideaal leesvoer voor op de wc, en dat is in mijn geval een compliment, want op de wc lees ik alleen het puikje. Ik open een willekeurige pagina en beland middenin bij de M van mos! Verlinde en ik blijken het roerend eens te zijn. Hij bewondert “die miniplantjesdie groeien waar de rest het opgeeft. Hellingen, rotsen, arme zandgrond, beschaduwde plaatsen, je dakgoot. Moos is zoveel mooier en specialer dan gras.” Waarna hij tips geeft hoe je een mosgazon krijgt: door het gras kort te houden en te verschralen. “Je zult je wellicht storen aan het gras dat tussen het mos door komt groeien’, schrijft hij, ‘maar daar kun je mee leren leven.’ Een recalcitrant natuurboekje!
(Natuurdagboek Trouw 14 maart 2013)