Al een maand zingen mezen en merels, koeren duiven en roepen uilen. Eenden maken elkaar kopknikkend het hof, futen vormen harten met hun halzen, meerkoeten jagen andere watervogels weg. Het broedseizoen is begonnen.
Ik logeer in Amsterdam. Ontbijtend kijken gastheer en ik op naar boomkruinen met eksters, mezen, parkieten en een houtduif. Meer nog kijken wij neer op een gracht. Er zijn kok- en zilvermeeuwen, wilde eenden, soepganzen, waterhoentjes en meerkoeten.
Tussen enkele afgemeerde sloepjes drijft een witte driehoek van plastic en een bruin plankje van hout. Een meerkoet probeert op de witte driehoek te klimmen. Mocht u zoals velen moeite hebben met het vinden van uw balans, ga dan in de leer bij een meerkoet. De zwartfluwelen vogel tast met zijn gelobde koetentenen de randen van de driehoek af. Na inschatting van alle afstanden en gewichten wordt het koetenlichaam in één beweging met de juiste snelheid naar de gewenste plek gelanceerd. Hopla, daar staat de meerkoet op het meetkundige middelpunt van de driehoek. Het plankje wiebelt na, de meerkoet schudt zijn veren en kijkt tevreden rond.
Daar ziet hij of zij een tweede meerkoet naderen. Nummer 2 zag het succes van 1 en wil ook op de driehoek. Als hij erop springt, hipt nummer 1 er weer af. Er is geen ruzie, dus de twee meerkkoeten zijn geen concurrenten, anders zouden ze elkaar krijsend en klapwiekend wegschoppen. Hier is een koppeltje de gezamenlijke toekomst aan het voorbereiden. Meerkoeten leggen hun ei graag in een drijvend nest. Even wordt ook het bruine plankje verkend, maar dat is te wiebelig.
Hert nestelen kan beginnen. Plastic zakjes, verpakkingsbandjes, ballontouwtjes; meerkoeten weten het stedelijk nestmateriaal te waarderen.
(Natuurdagboek Trouw 17 jan. 2014)
