Heeft u wel eens een bosje cleistogame bloemen geplukt of gekocht? Nee natuurlijk; cleistogame bloemen zijn niet zo fraai en bloemrijk. Tarwe bloeit cleistogaam en ook viooltjes hebben cleistogame bloemen. Die krijgen ze in de nazomer. Cleistogame bloemen zijn naar binnen gekeerd, ze lokken geen insecten, ze doen aan zelfbevruchting.

Altijd handig, zelfbevruchting, voor wie alleen is en nageslacht wil. De maartse viooltjes die nu al een paar weken bloeien, zijn niet alleen en bloeien ook nog niet cleistogaam. Maartse viooltjes bloeien juist prachtig. Ze staan in het nog bladerloze bos, aan slootkanten, in bosranden en bermen. Ze houden van vruchtbare, donkere, vochtige aarde. Hun diepblauwe en paarse bloemen groeien uit een kelk aan een achteroverhellende stengel. Er zijn nog niet zoveel bloemen, dus laat die maartse viooltjes maar bloeien!

Ze ruiken ook nog eens lekker. Violenolie is een beproefd parfum. Violen werden al door Zeus gebruikt, om zijn geliefde mee te voeren. Hij had haar namelijk in een koe veranderd, om te voorkomen dat zijn vrouw erachter kwam.

Zoals veel giftige planten, wordt ook het maarts viooltje ten onrechte als geneeskrachtig kruid beschouwd. Kruidendokters schrijven de wortel ervan voor als braakmiddel en stimulant van de stoelgang. Ik kan u verzekeren dat ook rauwe kip en bedorven vis de stoelgang stimuleren en onovertroffen zijn als braakmiddel.

Dus laat die maartse viooltjes maar bloeien!

Met een suikerlaagje kunnen blaadjes van het maarts viooltje geconfijt worden en als een soort muntblaadjes het nagerecht opvrolijken. Ook worden geconfijte maartse viooltjes als klein bosje bloemen cadeau gedaan. Zo’n ruikertje gaat lang mee. Dat kan ook vast met andere viooltjes, maar ik geloof dat het alleen met maartse gebeurt.