Er komen heel wat lentewaarnemingen binnen. Koolmezen twitteren in het hele land uit volle borst. Op 10 januari hoorde Ans Hagenbeek een merel zingen. Een zingende merel – het lijkt wel lente. Corrie Mein heeft ook merelnieuws:  ‘onze huismerel jaagt nog steeds alle vogels in zijn blikveld weg, behalve het vrouwtje waar hij in december nog niets van moest hebben’. Nu het weer kouder wordt, zullen die onstuimige merelmannen wel even inbinden. Dat geldt ook voor de dwergvleermuis die Mein zag fladderen. Die vangt wellicht een paar wintervlinders, voor hij zich weer onder dakpannen of gevelhout terugtrekt. Ik zag een dagpauwoog, die vast denkt dat het nieuwe seizoen begint en misschien brandnetels zoekt voor haar eitjes.

Zo’n vlinder moet op tijd voor de nachtvorst een nieuwe schuilplaats vinden. Sneeuwklokjes worden door vele lezers gemeld. Jan van der Boon had ze eind november al in bloei, in Drenthe. Hem was verteld dat het Turkse sneeuwklokjes waren. Die vroege bloeiers zijn vaak van zuidelijke afkomst.

Maar november is wel heel vroeg, dan zijn het geen voorjaarsbloeiers meer, maar herfstbloeiers. Lisette Boon zag narcissen en klimroos in knop staan. De toverhazelaar van Frits Schuurman kwam 7 januari tot bloei. En de sneeuw was nog niet gesmolten, of Albert Ploeger zag een bloem van maagdenpalm. Die bodembedekkende gifplant kan het bloeien aardig volhouden, weer of geen weer.

Er zijn recordtemperaturen van ver boven de tien graden bereikt. Soms vraag ik me wel eens af: zou het klimaat veranderen? Maar het regent en waait en koelt al gauw weer af. Niet één zwaluw brengt lente, zelfs geen herfst, het moddert nog even voort.