‘KOEKOEK!’

‘KOEKOEK!’

Koekoeksjong. Foto Machiel de Vos
Koekoeksjong. Foto Machiel de Vos

Nu de lente voor de deur staat, kunnen we ingezonden brieven over geluidsoverlast tegemoet zien. Want in de lente gooien mensen de ramen en deuren open en draaien zij luide muziek. Zelf heb ik altijd een lentedag waarop ik A perfect day van Lou Reed op herhalen zet. Best hard, maar niet luid genoeg om de buren erop te tracteren. Voor je het weet is het oorlog.

Nu de lente voor de deur staat, kunnen we de zomervogels uit Afrika tegemoet zien. Eerst de tjiftjaf, vervolgens fitis, zwartkop, nachtegaal en koekoek. Voor een koekoek is het zinloos om vroeger te komen, hij pardon zij moet toch wachten tot haar slachtoffers eieren leggen die zij er weer uit kan mieteren.

Ik kreeg een foto van een koekoeksjong dat een pleeggezinsei uit het nest duwt. Ik heb dat zelf nooit gezien. Ik heb zelfs nooit een jonge koekoek gevoerd zien worden door een veel kleinere pleegouder. Die foto vind ik dus bijzonder.

Wat die geluidshinder van buurmuziek betreft: mij hoort u er niet over. Vergeleken bij wat ze in China doormaken hebben we het hier zo rustig als een zondagmiddag in Staphorst. Marije Vlaskamp schreef maandag in Trouw over dansgroepen die alle pleinen dagelijks urenlang bezet houden, waarbij ze snoeihard lawaai rondbazuinen. De straatmuzikanten proberen daar weer overheen te tetteren. Daar kan geen Lou Reed tegenop.

En daarbij: ik heb me zelf eens schuldig gemaakt aan een lawaaiige grap. Op mijn 16e zette ik met een bevriende achterbuurjongen zijn nieuwe boxen naar buiten gericht in het open raam. We draaiden het geluid van een koekoek. Twee buurvrouwen verschenen in hun tuinen en zeiden: ‘dat lijkt wel een koekoek.’

(Natuurdagboek Trouw 5 maart 2014)

DELEN
Reacties zijn gesloten.