Wat hebben schattige honden, koeien in een landschap, hangende olifanten en Japanse oorlogspaarden gemeen? Ze zijn door kunstenaars gemaakt en komen uit de krochten van het Groninger Museum. Tot eind maart zijn de museale dieren te bewonderen.

“Grrrom!” heet de expositie, waarin een allegaartje aan kunstwerken is samengebracht met als gemene deler: dieren. De honden en Japanse oorlogsprenten spreken mij minder aan dan de koeien van onder anderen Willem Maris, de aanstootgevende mensaap van Breyten Breytenbach (de Zuid-Afrikaanse schrijver schilderde ook) of de kip uit 1988 van Siert Dallinga. “Huiswaarts” heet dat schilderij en de kip staat op een duintop over zee te turen. Verlangend misschien, wie zal het zeggen.

Zo’n duin aan zee lijkt een rare plek voor een kip en het zou kunnen dat de schilder haar aan het landschap heeft toegevoegd. Maar misschien zag hij de kip echt. In Nederland leven honderd miljoen kippen en al zitten die achter slot en grendel en uit het zicht (anders zou het dierenleed een volksopstand veroorzaken waar de herten in de Oostvaardersplassen bij verbleken), uit kinderboerderijen en tuinen ontsnappen vaak genoeg kippen.

Mocht u Grrrom! gaan bekijken, bezoek dan meteen even de glazen sculpturen van Dale Chihuly. Diens kleurrijke installaties lijken soms wel een oerwoud van bloemen. Maar meer heeft Chihuly niet met natuur te maken, dus terug naar Grrrom!

De verzameling oude en nieuwe tekeningen van wilde dieren vind ik prachtig, en de afwisseling met grote objecten zoals een hangende olifant van kant en een bizarre kraamvisite van een soort apen maakt de expositie speels en ook leuk voor kinderen.

Een kind schreef de toelichting bij de kip: “Het is grappig omdat een kip naar de zee kijkt.” Een kip aan de wandel kan best aan de kust geraken. Ik heb diverse maken een verwilderde haan op Schiermonnikoog in de duinen gezien, en bij het strand.

(Natuurdagboek Trouw donderdag  20 december ’18)