Het zal je maar gebeuren: het ene jaar (2012) woon je in het “leukste dorp van Nederland”, het jaar erop wordt je leukste dorp overspoeld door een glanzende tsunami van vretende en parende kevers. Uit alle dorpen des lands kozen de kevers uitgerekend Tuk voor hun massa-orgie. Tuk ligt tegen Steenwijk aan. Inwoners van Tuk zijn dus geen Tukkers, want Tukkers komen uit Twente.

De Tukse keverzee bestaat uit zuringhaantjes. Er zijn tweekleurige en groene zuringhaantjes en er zijn nog veel meer soorten bladhaantjes. Bladhaantjes zijn kleine, glimmende kevers die planten eten. Zuringhaantjes eten zuringplanten helemaal op, behalve de nerven. Ze lusten ook wel andere soorten planten. Misschien lusten ze ook maïs, want naar verluidt komt de keverplaag uit de aangrenzende maïsvelden. Als de insecten de maïs verlieten, omdat er niets meer te eten was, valt te vrezen voor de maïsoogst. Een veld waar alleen maar maïs staat, is zoals iedere monoculture kwetsbaar voor insectenplagen. Maar wellicht stortten de haantjes zich juist op zuring en melde en andere onkruiden tussen de maïs. Dan mag de maïsboer de haantjes wel dankbaar zijn!

Het tweekleurige zuringhaantje heeft een roestbruin lijf met blauwzwarte rugschilden. Het groene zuringhaantje is eenkleurig: groen of goudgroen of metallic blauw. Beide soorten vreten zich rond en paren dat het een lust is, waarbij ze zich niet storen aan publiek. Het vrouwelijke keverlijf kan opzwellen tot gigantische proporties, zodat het aan alle kanten onder de schildjes uitpuilt. Dat komt niet door vraatzucht, maar door zwangerschap van honderden eitjes. Die worden met tientallen tegelijk onder een blad afgezet. De zwarte larven verpoppen zich in de bodem. Als het herfst wordt, wachten ze daarmee tot de lente.

(Natuurdagboek Trouw 28 aug. 2013)