Voor een digitalentloos wezen als ik is het wennen om een ringcode in te voeren op geese.org. Maar ik kom zoveel knobbelzwanen en soms wilde zwanen en ganzen tegen met een pootring waarop een code staat, dat ik van lieverlee de weg vind op die website.

H460 zou ik dagelijks kunnen invoeren, want die heeft zich in de vijver achter ons huis gevestigd. H460 is een jonge knobbelzwaan die vorig jaar uit het ei kroop en nu op eigen vliezen staat. Zij (of hij?) peddelt rustig heen en weer, waggelt traag de oever op, poetst zich een tijdje en zet of legt zich dan te ruste, met de buik op de grond en de poten met ring en al eronder. ’s Avonds begeeft H460 zich naar de oever aan de overkant, waar ze het zich in het ondiepe water gemakkelijk maakt. Ze zit daar onder een boom; zou ze dat prettig vinden of is het alleen praktisch vanwege een te water uitstekende boomwortel waar ze op kan steunen?

Iemand van de zwanenwerkgroep mailde me dat ik, mijn digitale gewenning ten spijt, de ringcodes foutief invoerde. Het is geen H460 maar WH460, waarbij de W wel zal betekenen dat het een witte ring betreft. Wie al een boze mail typt dat een ring geen gezicht en zelfs dierenmishandeling is, beseffe dat bijna alles wat we over vogels weten aan ringen te danken is.

Laatst kwam ik haar tegen in de berm van het voet- en fietspad dat haar vijver in tweeën hakt. Ik stapte af voor een (telefoon)foto. Ik hoopte dat ze zich niet liet verjagen door het klasje pubers dat met een jonge juf aan kwam lopen. Maar het groepje wachtte tot ik klaar was. Ik bedankte en zei iets over de pootring. Maar de pubers en juf bleken mij volstrekt niet in de gaten te hebben. Ze wachtten alleen tot ik weg en het pad vrij was, om met een boog om de zwaan te kunnen lopen.

Veel mensen zijn bang voor zwanen. Ook met een hond houden ze fikse afstand. Des te beter. WH460 blijft stoïcijns zitten, de koningin van de vijver.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 30 maart 2022)