Huisdierendag

Vandaag is het dierendag. Werelddierendag zelfs. Het zou mooi zijn als geen mens op de wereld vandaag een dier zou doden. Stichting Wakker Dier pleit voor een vleesloze dag, waarmee we in één klap een half miljoen dieren niet doodmartelen. Dat is een resultaat waarmee je kunt thuiskomen!
Dierendag is vooral een feestdag, een verjaardag voor ons huisdier. En feestjes vieren wij behalve met gezang, cadeautjes, slingers en met eten. Taart natuurlijk en extra lekkere maaltijden. Op dierendag krijgt de hond een kluif en de kat chique brokjes. Dat voor die kluif een koddig kalfje is doodgemarteld en voor die brokjes een kip, soit.
Op Wikipedia lees ik dat dierenbeschermers eind jaren ’20 met dierendag begonnen. Ze kozen 4 oktober, omdat het de dag is van de heilige Franciscus van Assisi, die zich behalve om zieken, zwakken en zieligen ook om dieren bekommerde. En zelfs om planten.
Vandaag de dag is dierendag een feestje voor huisdieren, waar landbouwdieren en wilde dieren niet of alleen als voedsel aan meedoen. Of zou die kip graag doodgemarteld worden voor een poes? Je weet soms niet wat er in het brein van een dier omgaat. Zo is het ook moeilijk in te schatten in hoeverre de hond en de kat prijs stellen op onze verwennerij. Een kluif en brokken zullen er best ingaan, maar genieten ze in dezelfde mate van de feestmutsen en slingers die ze opgezet en omgehangen krijgen? Vinden konijnen, cavia’s en hamsters het fijn om in een doos gestopt te worden, mee te hobbelen naar school, en daar van kinderhand tot hand te gaan? Je weet het soms niet.
Het onderscheid tussen “mens” en “dier” is gekunsteld. Daarmee willen mensen zich juist op de borst kloppen. Alsof mensen beter zijn. Alsof chimpansees meer verwant zijn aan pissebedden dan aan mensen. Dierendag is de dag waarop we dieren eventjes aan ons gelijkstellen. Sommige dieren dan. Samen met hen eten we de rest op.
(Natuurdagboek Trouw donderdag 4 oktober ’18)