Dauw kan er prachtig uitzien en pittoreske effecten geven. Een spinneweb op een zonnige herfstmorgen… Dauw is condens. Druppels uit relatief warme, vochtige lucht condenseren op afgekoelde objecten. Maar de druppels op vrouwenmantel houden lang stand, zelfs in de zon. Zou vrouwenmantel vocht uitscheiden? Zweet? Nee, in de middag zijn ze opgedroogd. Het is echt dauw. Het blad van vrouwenmantel is fijnbehaard. Druppels blijven op de haartjes liggen Mooie planten! Behalve die druppels bloeien ze lang en veel en groengeel. Groengeel is niet zo opdringerig, tussen groene planten zijn groengele bloemen bescheiden.

Dauwdruppels werden bij volle maan op vrouwenmantel verzameld als hemelwater. Zo gek was dat niet, wij noemen regen hemelwater en regen blijft ook in druppels op vrouwenmantel liggen. Alleen regende het waarschijnlijk niet, als de maan vol aan het licht kwam. Dauwen deed het wel. Druppels die met volle maan rond middernacht waren geoogst hielpen tegen hangborsten, als siliconen avant la lettre. Vrouwenmantel hielp tegen allerlei vrouwenkwalen. De plant had een hechte band met Maria, de Moeder Gods. Eerst was het de plant van Freija, de Germaanse liefdesgodin. Maar de Germaanse goden werden afgeschaft, en men koos Maria ervoor in de plaats. Aan Maria werd een maagdelijke zwangerschap toegedicht. Vervolgens bedacht men dat als vrouwenmantel aan Maria was opgedragen, die plant de maagdelijkheid wel zou herstellen. Handig als een soort morning-afterpil voor onvoorzichtige geliefden. Misschien heeft Maria ook aan de druppels genipt, dat zou een boel verklaren.

Het hemelse karakter van vrouwenmantel maakte de plant fascinerend voor alchemisten. Vandaar de Latijnse naam Alchemilla. Vrouwenmantel heet ook wel leeuwenklauw. In het wild is vrouwenmantel een plant van de bergen.