Boterbloemen kunnen de tuin overwoekeren met hun netwerk van bovengrondse wortelstokken. Ze bloeien laag als het gras kort is of de grond kaal, ze bloeien hoog als ze boven concurrerend groen willen uitsteken. Mooi zijn ze, die eigele boterbloemen, hoe gewoon ook. Toch is het altijd leuk om een bijzondere boterbloemsoort te vinden. Aan het water vond ik laatst de blaartrekkende boterbloem. Die zet het je met blaren betaald, als je hem zou plukken.

Ik zag nog een bijzondere boterbloem aan, nee in het water. Twee keer zag ik die, twee keer in één week: in de vijver van kwekerij De Natuurtuin in Glimmen en in de sloot achter ons oude huis. Een halve tot een hele meter staken ze op hun stevige stengels uit het water. Lange, rietachtige bladeren en een forse, eigele boterbloem erbovenop. Er zijn nogal wat gele waterbloemen, ook ranonkels, maar de grote boterbloem doet ogenblikkelijk aan een boterbloem denken. Als u denkt: wat een enorme boterbloem, en hij staat in het water, dan is het vast een grote boterbloem.

Misschien zijn grote boterbloemen dankzij wat schonere water algemener dan pakweg dertig jaar geleden. Dat schonere water danken we aan strengere zuiverings- en lozingsregels, aan milieuregels in de landbouw en aan de aanschaf van landbouwgrond die aan natuurgebieden grenst. Daardoor kan er van de akkers en weiden geen mest meer in de beek druipen. Een enkel waterschap ontdekt de voordelen van rietkragen en bespaart een kapitaal op het wegmaaien. Riet is een uitstekende waterzuiveraar.

Grote boterbloemen kunnen trouwens wel tegen een beetje fosfaat, maar het een open riool zoals menige sloot was, gaat hen te ver.