Rondbladig wintergroen houdt wel van een beetje kalk. Daarom groeit het soms op de gekste plekken langs een schelpenpad. Er zijn de laatste tijd in ’s lands natuur meerdere schelpenpaadjes vervangen door betonplaten. Het beton, het vervoer en het met rollende machines neerleggen van die platen wordt betaald met natuurbeschermingsgeld.
Op Schiermonnikoog zijn de fietspaden nog altijd van schelpen. Dat zal ook wel zo blijven, schelpen horen bij het eiland als pitten bij een kers. En de schelpenpaadjes zijn ook niet meer weg te denken, al zijn ze er pas sinds ik dacht zo’n vijftig jaar.
Op kalkrijke duinen groeit rondbladig wintergroen ook. Op Schiermonnikoog wist mijn vader een groeiplek te vinden, die hij iedere zomer controleerde. Ondertussen hebben we er een paar groeiplekken bij gevonden. En de eilander plantenexpert Wim Penning heeft me het nog zeldzamere klein wintergroen aangewezen.
Klein of rondbladig, beide wintergroenen blijven groen in de winter. De ronde blaadjes liggen als groene rijksdaalders op het mos. Rijksdaalders waren ooit munten, zo groot als de huidige twee-euromunten.
Wintergroen houdt niet zo van de zon en is altijd te vinden op noordelijke duinhellingen, het liefst in de schaduw van een bosrand en het allerliefst als daar een schelpenpad ligt. Duizenden fietsers passeren de blaadjes, en ’s zomers de bloemen, witte bolletjes aan een rode steel.
Prachtig zijn die bloemen. In de winter zijn ze er niet. Maar omdat er niet veel wintergroene planten zijn, vind ik het altijd leuk ze hartje winter te vinden. ’s Winters worden ze door geen braam of gras overvleugeld en vallen de blaadjes meer op. Vooral als ze op sneeuw liggen.
