Hé, een parelmoervlinder. En een grote ook. Nee, niet de grote parelmoervlinder. Het is de duinparelmoervlinder. Duinparelmoervlinders leven in de duinen van Noord-Holland en de waddeneilanden, en op de Hoge Veluwe. Ze zijn zeldzaam. Maar op Schiermonnikoog lijkt hun aantal toe te nemen. Ze houden van de schrale plantengroei in duinvalleien. Schrale duinvegetaties zijn zeldzaam geworden, maar op Schier houdt Natuurmonumenten ze in stand. Soms worden er tientallen duinparelmoervlinders gemeld uit één duinvallei.

Deze duinparelmoervlinder zit niet in een duinvallei. Hij fladdert over het groene strand. Daar groeit van alles, de vegetatie wordt er ruiger, maar daar lijkt deze vlinder zich niet aan te storen. Hij strijkt neer op rode klaver, stijgt weer op, strijkt neer op een andere rode klaver. Vlinders strijken neer. Wij kunnen ook ergens neerstrijken, voor een foto bijvoorbeeld, de vlinder is niet heel schuw.

Duinparelmoervlinders zetten eitjes af op viooltjes. Die lusten hun rupsen graag. Maar die rupsen kruipen pas in de vroege lente uit hun eitjes, de eitjes moeten eerst de hele winter tussen de verdorde viooltjes en andere plantenresten doorbrengen.

Los van het eieren afzetten strijken duinparelmoervlinders neer voor nectar van distels, koninginnekruid en slangenkruid. Slangenkruid bloeit nu overal langs de eilander fietspaadjes. Maar zoals gezegd strijkt mijn exemplaar neer op rode klaver. Hij houdt zich niet aan de voorgeschreven plantenlijst, de vlinder gaat alle boekjes te buiten.

Is het dan wel een duinparelmoervlinder? Is het niet toch een grote parelmoervlinder? Nee, het vlekkenpatroon op de vleugels is helemaal des duinparelmoervlinders, inclusief het zwarte stipje in een wit vlekje op de onderkant van de achtervleugel.

(Natuurdagboek Trouw 25 juli 2013)