De week tegen de eenzaamheid is nog niet voorbij of het is alweer dierendag. Dierendag is er sinds 1930. Men prikte 4 oktober, de dag van Fransiscus van Assisi, die opkwam voor verschoppelingen: zwervers, leprozen, dieren en planten.

Na 83 jaar komt dierendag nog altijd niet verder dan een strikje om de poes en een extra wortel voor het konijn. Op sommige scholen mogen kinderen hun cavia of wandelende tak meenemen. De dieren gaan de kring rond en staan doodsangsten uit.

Op dierendag is het jachtseizoen in volle gang. Ook visserij gaat gewoon door. Er wordt geen plofkip minder geslacht en ik heb nog nooit gehoord dat het vernielen van een leefgebied van dieren vanwege dierendag werd uitgesteld.

Wilde dieren hebben niets aan dierendag. Landbouwdieren ook niet. En huisdieren meestal evenmin: welke kat zit op een strik te wachten, welke cavia wil doodsangst? Nee, dierendag is er voor ons baasjes. Wij vertroetelen ons huisdier de rest van het jaar blijkbaar niet maximaal, maar vandaag wel. De hond krijgt een kluif, de kat een eendagskuiken. Als de koe van wie het bot was en het eendagskuiken in de hemel Fransiscus tegenkomen en hem vertellen wat er is gebeurd, draait de goedheiligman zich om in zijn graf.

Ik kom soms dierenvrienden tegen, die pleiten voor dierenrechten. Ze stellen dieren gelijk aan mensen, maar voeren hun kat wel kip en vis. Gelden dierenrechten niet voor kip en vis? Ik vind dierenmishandeling afschuwelijk en ik zie de mens als een zoogdier. Toch stel ik dieren niet gelijk aan mensen. Pas als de dieren pleiten voor mensenrechten en een jaarlijkse mensendag invoeren, stel ik ze gelijk aan mensen.