Mosselzaad wordt van de waddenzeebodem geschraapt en op de groeizaamste plekken in de Waddenzee opgekweekt tot consumptiemosselen. Meerjarige wilde mosselbanken kunnen zich ontwikkelen wanneer visserij achterwege blijft. Dat blijkt uit zes jaar onderzoek van de instituten Imares en NIOZ naar de effecten op natuur van mosselvisserij en –kweek. Toch kwam er van Imares een persbericht dat de indruk wekte dat mosselvisserij eerder gunstig dan nadelig uitpakt voor de natuur. Na protest van de onderzoekers die het veldwerk deden, is het persbericht gecorrigeerd.

Een teleurstelling voor de mosselvissers, wier nering vandaag door een commissie van de Tweede Kamer besproken wordt. Ook een zeperd voor onderzoeksleider Aad Smaal, die als buitengewoon hoogleraar een door de organisatie van mosselvissers betaalde leerstoel bekleedt aan de Wageningen Universiteit. Smaal vertelde vijf jaar geleden in zijn inaugurele rede en ook eerder al wel met aanstekelijk enthousiasme over de pluspunten van de mosselkweek, onder andere qua natuurwaarden.

Mosselbanken zijn hotspots van en voor natuur. Ook gekweekte mosselbanken zijn natuurparadijzen vergeleken met mosselvrije wadden. Dat komt doordat mossels slib vastleggen, water filteren en een stevige ondergrond voor andere wezens vormen. Mosselbanken zijn de kraamkamers van de zee. Begin jaren ’90 zijn de laatste grote wilde mosselbanken weggevist, sindsdien zijn volwassen mosselbanken er vrijwel alleen nog op de kweekpercelen. En die liggen op de beste plekken, waar mossels en andere soorten het beste gedijen. Als je al het oerbos hebt gekapt, scoort dat ene productiebosje ook het hoogst op natuurwaarden. Geen wonder dus dat die kweekpercelen gunstig uit de bus komen.

En dus benadrukte Smaal andermaal dat de natuur profiteert van mosselkweek. Waarop de onderzoeksinstituten het persbericht moesten corrigeren.

(Natuurdagboek Trouw 24 april 2013)