- Liguster in bloei
Geen wonder dat we de heg vaak maken van liguster. Liguster groeit snel en door regelmatig snoeien wordt liguster een groene muur om de tuin. Handig voor beschutting tegen wind en nieuwsgierige ogen. En als de winter niet al te streng is, blijft een ligusterheg groen in de winter.
In juli bloeit liguster met sterk geurende bloemen. Daarna komen de zwarte besjes. Ze zijn giftig, evenals de groene blaadjes. Maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand ervan at, laat staan ziek werd. Waarom zou je ook? Je zou die besjes een soort kleine olijfjes kunnen noemen, want de liguster is een oleaceum, lid van de olijvenfamilie.
Kwekers en tuincentra verkopen vooral Ligustrum ovalifolium, oftewel de ovaalbladige liguster, een plant die hier in het wild niet voorkomt. Het is een allochtoon uit Japan. In het wild komt hier voor de gewone liguster, Ligustrum vulgare. Die komt wereldwijd voor, behalve in Amerika, waar hij is uitgezet en nu bestreden wordt.
Zonder snoeischaar kan een ligusterhaag wel vijf meter hoog worden. Dat is aan de hoge kant voor een heg. De plant is goed bestand tegen snoeien, maar als compromis zou u hem alleen tegen het eind van de winter kunnen snoeien en niet om de haverklap. Dan blijft de heg niet zo strak, maar wordt hij wel bloemrijk en krijgt hij bessen. Die bessen zijn in trek bij zangvogels, die in de bessentijd op trek gaan en extra veel moeten eten.
Naast mijn tuin staat een liguster op gemeentegrond. Hij is al lang niet meer gesnoeid en bloeit uitbundig. Er zoemen de hele tijd zweefvliegen, bijen omheen en hommels, vooral hommels.
