In de Amsterdamse Waterleidingduinen zullen damherten geschoten worden. Veel dierenbeschermers hebben de pest in. Die dierenbeschermers vinden dat elk dier recht heeft op bescherming, vooral als dat dier bambi-ogen heeft. Als Bambi andere dieren het leven onmogelijk maakt, is dat “de natuur” en dus goed.

“De natuur” wordt vaak gebruikt als dooddoener om zaken goed te keuren. Het is echter de vraag of damherten “de natuur” zijn. Als we “de natuur” zien als wildernis waarop de mens geen invloed uitoefent, dan zijn die damherten niet “de natuur”. Zij zijn gefokt en uitgezet, hebben geen vijanden, zijn bijna handtam. Ze vermenigvuldigden zich en bevolken de duinen in dichtheden waar geen hertenkamp aan tipt. De herten gaan dood van de honger – ook iets wat veel dierenbeschermers niet verdragen. Ze mogen niet afgeschoten worden, maar ook niet verhongeren. Waar moeten die beesten dan aan doodgaan? Van ouderdom, vredig in hun slaap?

Voordat de damherten dood gaan van de honger, hebben ze eerst al het eetbare weggeknabbeld. Daardoor blijft er nauwelijks iets over voor al die andere vegetarische dieren, zoals konijnen, veldmuizen, vlinders, krekels en bijen. Maar die heten geen Bambi.

De Oostvaardersplassen zijn dat andere voorbeeld van het uitzetten van herten (en koeien en paarden) die hun leefgebied verwoesten en van honger doodgaan. Door maar vaak en luid genoeg te roepen dat dit “de natuur” is, gaan mensen dat nog geloven ook.

Sommige dierenbeschermers is zulke “natuur” niet “natuur” genoeg. Zij pleiten voor bijvoeren van de herten. Maar herten (koeien, paarden) afschieten of bijvoeren – het blijft veehouderij op overbegraasd grasland. De helft van Nederland bestaat al uit veehouderij op overbegraasd grasland. Is dat nou “de natuur”?

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 15 maart 2016)