Cirkels in het zand

Cirkels in het zand

Helmcirkel, Foto Gerhard Cadee
Helmcirkel, Foto Gerhard Cadee

De Texelse natuurkenner Gerhard Cadee vroeg een foto van keversporen in het strandzand. Hij bereidde een lezing voor over eilander sporen. Ik dacht na over andere eilander sporen. Een schuivende zeehond, wadpier-zandhoopjes, snavelgaten van strandlopers…

Ik herinnerde me de mysterieuze cirkels die ik op Schiermonnikoog vond. In de duintjes op de Oosterkwelder stonden die haarscherp in het vochtige zand. Het was windstil, er hing een dichte mist. Ik vond de cirkels zeker zo buitenissig als de graancirkels die elke zomer het komkommernieuws halen. Toch dacht ik niet aan ruimteschepen. Als ik buitenaards was en contact zocht, zou ik niet op de oostpunt van Schiermonnikoog cirkels in het zand tekenen. Al kun je nooit weten welke kronkels die buitenaardse hersenen hebben.

De dichte mist verhoogde het mysterieuze feertje. Ik zag de cirkels pas als ik vlakbij kwam. Ineens zag ik de tekenaar: een lange spriet helmgras. De helmhalm stond roerloos overeind, zijn gebogen uiteinde raakte de grond net niet, maar met een beetje wind zou die als een passer rond zijn wortels rondgezwiept worden. Later zag ik vaker zulke cirkels, ook terwijl ze getrokken werden. Cadee had er een foto van.

Mysterie opgelost. Mensen zeggen weleens dat mysteries hun glans verliezen als ze verklaard zijn. Ik ben het daar niet mee eens. Het moet wel een plausibele verklaring zijn. Die ruimteschepen met hun graancirkels zijn een kunstgreep om niet te hoeven toegeven dat we de herkomst niet weten. Ze verklaren niets, maar roepen nog meer vragen op: Waar komen die buitenaardsen dan vandaan en waarom cirkelen ze?

Maar een heuse verklaring maakt een mysterie alleen maar mooier. Als de ontknoping van een verhaal.

( Natuurdagboek Trouw 14 feb. 2013 )

DELEN
Reacties zijn gesloten.