Die twee zonnige lentedagen, drie weken geleden, zoemden de bijen rond sneeuwklokjes en krokussen. Honingbijen blijven de hele lente, de hele zomer en het begin van de herfst de belangrijkste bestuivers van bloemen. Het gaat slecht met de bijen. Dat zou kunnen liggen aan insecticiden van Bayer. Bayer houdt zijn gegevens over die insecticiden geheim. Bayer pleit voor openheid en heeft niets te verbergen, behalve sommige onderzoeksverslagen over insecticiden.

Zelf kan ik me levendig indenken dat insectenverdelgers een rol spelen in de verdelging van insecten. Maar ik kan me meerdere oorzaken indenken van de teloorgang van de honingbij. In vijftig jaar tijd zijn de bloemen grotendeels uit ons landschap verdwenen. Tweederde van ons land bestond uit akkers en graslanden die alle kleuren van de regenboog hadden. Nu moet je voor wat fleur naar snelwegbermen. Zelfs tuinen zijn betegeld, bespoten of voorzien van aanstellerige eenjarigen waar geen bij iets aan heeft.

Vorige week haalde een onderzoek het tijdschrift Ecology Letters. De onderzoekers hadden aangetoond dat een gevarieerd landschap tot meer bijen leidt. Vlak daarvoor stond al in Science dat voedselproductie stijgt als er meer bijen zijn.

Het verdwijnen van bijen lijkt me alleen al zorgwekkend, omdat ze zo vriendelijk zoemen. En ook omdat ze onze voedselplanten bestuiven. Maar wat weet ik ervan, vergeleken met lieden als Louise Fresco, die het belang van bijen bagatelliseert. Vervelend, maar we kunnen wel zonder.

En zonder groenten? Nee, maar andere insecten kunnen die toch bestuiven? Zouden andere insecten overstappen op gewassen die wij hen aanwijzen? En gaan andere insecten niet dood van insecticiden? Kunnen we voor de zekerheid niet beter even wachten met het uitroeien van bijen?

(Natuurdagboek Trouw 25 maart 2013)