Bekommerde kieviten
Groepen kieviten vliegen over. De vogels lijken vastberadener en koersvast. Op naar de broedgebieden! Of kieviten onbekommerd aan broeden beginnen, is nog maar de vraag. De voor de Nederlandse weilanden zo karakteristieke vogel was ooit algemeen, maar daalt nu rap in aantal. Samen met de scholekster gaat deze weidevogel de grutto achterna, die al eerder aan zijn vrije val begon en geen vanzelfsprekendheid meer is. Voor de grutto verdwenen kemphaan en watersnip uit het boerenland, maar ach, dat is al veertig jaar geleden dus wie kan dat nog schelen, wie weet dat nog? Leeuweriken zijn grotendeels, maar nog niet helemaal vergeten. Hoewel, wie ze niet hoort, zal ze misschien niet meteen missen. Wie er dan één hoort, denkt vast: ‘hé, een leeuwerik, da’s lang geleden’.
Ik lees zelfs in traktaten van natuurbeschermers dat uitsterven er nou eenmaal bij hoort, dat de natuur dynamisch is en dat er ook soorten bij komen. Ja, ja… Er verdwijnen soorten, eerst de gevoelige en kieskeurige. De minder kieskeurige houden het langer vol en een paar zeer gemakkelijke, ambivalente opportunisten nemen de ruimte in. De kieskeuren als snip en kemphaan zijn weg, de leeuwerik, grutto en kieviet gaan hen achterna, opportunisten als zwarte kraai en, en, en, tja, eerst hadden we nog kauw, ekster, huismus en spreeuw, maar die zelfs die gemakkelijke kostgangers zijn ondertussen op hun retour.
Net als kieviten. Maar het duurt een vogelgeneratie voor ze helemaal weg zijn. En kieviten wijken uit naar akkers, als onkruid en gras er niet te rigoureus zijn verdelgd en ondergeploegd. Kieviten verkennen nu al de broedgebieden. Mauwend wapperen ze hun achtjes, met afwisselend zwart en witte vleugels.