Albatrossen zijn topatleten. Ze kunnen een jaar over zee vliegen, waarbij ze handig gebruik maken van de tochtstromen tussen de golven. Wind in de rug. Ondertussen speuren ze naar lekkere vishapjes. Sushi. Wat ze niet snappen, is dat rauwe vis aan een vishaak kan zitten. Nu de zeevisserij is gemoderniseerd tot varende fabrieken die kilometers lange lijnen voortslepen met honderden haken, krijgen albatrossen nogal eens zo’n haak binnen. De vogel zal doodsangst voelen en vreselijke pijn in zijn keel, slokdarm of maag. Hoelang zou zo’n atletische zeevogel spartelen voor hij uitgeput verdrinkt?

In binnenwateren belanden aalscholvers, futen en zaagbekken aan de haak, in het net of in de fuik. In net of fuik wacht de verdrinkingsdood. Geen lolletje, maar de tergende lijdensweg na een ingeslikte vishaak lijkt me nog veel oncomfortabeler. Aalscholvers verslikken zich wel eens in een snoekbaars. Dan lijkt het of ze die vis niet kunnen doorslikken, maar de vis blijft simpelweg steken omdat snoekbaars met een dubbele haak gevangen wordt. Dan zit er één haak in de vis en hangt de andere erbuiten. Die haakt zich in de slokdarm van de aalscholver. Als de snoekbaars beide haken heeft ingeslikt, slikt een aalscholver de vis moeiteloos door. Dan zien we ze aan de buitenkant niet, maar die haken belanden dan in ’s aalscholvers maag. Misschien probeert ie ze wel uit te poepen of te braken. Waarna de haak zich in de darm of alsnog in de slokdarm vasthaakt.

Ik heb eens een half jaar in Dublin gewoond. Een bedelaar vroeg mij in zulke fraaie volzinnen een aalmoes, dat ik hem een pond gaf. Toen gaf hij mij een uitnodiging voor een huwelijksfeest. Uit nieuwsgierigheid ging ik erheen. Het was in een paviljoen in Phoenix Park. Ik kende er niemand en niemand kende mij. Ik dronk een pint zwart bier en zag de bedelaar, gekleed in betere snit dan ik. Hij dronk drie pinten in de tijd dat ik er één dronk. Hij was dakloos en had de uitnodiging op straat gevonden. Gratis eten en drinken! Hij zwierf vaak door Phoenix Park. Hij hengelde met broodkorstjes aan de haak naar eenden. De eenden haalde hij op, plukte hij en roosterde hij. Met stadsduiven lukte het niet, die pikken wel naar het brood maar prikken zich niet vast.

Lezer Koos Dansen stuurde me een foto van een aalscholver met een vissnoer. Hij stuurde nog een foto, van een tureluur met vissnoer. Dat snoer had de tureluur aan de haak geslagen. Kijk eens naar de foto. De haak haakt vast in de snavel van de tureluur. Je kunt de stemming van een vogel nooit zeker weten, maar op de foto kijkt de tureluur niet bijster vrolijk naar beneden. Het vissnoer zit niet alleen aan de haak, maar ook aan de voet. De linkerteen van zijn oranje linkerpoot is rood. Op twee plekken is de teen al bijna afgesnoerd. Die teen lijkt op zo’n ouderwetse ketting van worstjes. Raakte hij eerst met zijn poot verstrikt en probeerde hij zich los te pikken? Of zat er iets begerenswaardigs aan het haakje en probeerde hij het met zijn pootje van zijn snavel te duwen? Wat we wel weten, is dat de vogel een gruwelijke marteldood wacht.