Misschien wel de mooiste hommel van Nederland is de steenhommel. Steenhommels zijn helemaal zwart, met een rode bips. Er zijn meer zwarte hommelsoorten met een rood achterwerk, maar die zijn zeldzamer. Steenhommels kunnen trouwens gele haarbanden op hun borst en achterhoofd hebben. Dat zijn de mannetjes. De vrouwtjes zijn op hun rode kont na geheel zwartharig.
Steenhommels leven op het platteland, waar dat nog niet gesteriliseerd is. Ook in dorpen en steden zijn ze algemeen, al worden ze geleidelijk aan minder algemeen. Ze leven met een paar honderd hommels samen in een nest in een holte onder stenen, onder een boomstronk of in een muizenhol, of bovengronds in een nestkast of vogelhol. In de vroege lente is de koningin met dat nest begonnen. Nu vliegen de mannetjes en werksters rond. Die bezoeken graag distels, klavers en schermbloemen.
Een mannetje steenhommel zou dankzij zijn gele haarbanden voor weidehommel aangezien kunnen worden, maar op wikipedia lees ik dat beide sooorten van elkaar te onderscheiden zijn “aan de vorm van hun copulatieapparaat”. Hoe de vorm van dat apparaat verschilt, staat er niet bij. Je hebt hoe dan ook een sterke loep nodig om het copulatieapparaat van die kloothommels te zien.
Hommels zien er zacht en zachtaardig uit, maar vergist u zich niet, steenhommels kunnen hun nest fel verdedigen. Ik ben als kind eens door een hommel gestoken, wat door de grote mensen bij wie ik huilend aanklopte, meesmuilend werd gebagatelliseerd, want hommels staken niet. Nou, mooi wel, ze kunnen zelfs meerdere malen steken, ze verliezen hun angel niet, zoals een bij.
(Natuurdagboek Trouw 9 sept. 2013)
Recente reacties