Natuur-, zee- en landschapsschilderes Stella van Acker exposeerde schilderijen in de kerk op Schiermonnikoog. Van Acker woont op het eiland, ik zie haar vaak langs het strand wandelen of over zee staren. Dan laat ze de zee indruk maken, een indruk die ze later schildert. Zo impressionistisch kom je ze niet vaak meer tegen.
Van Acker houdt veel van de natuur. Als ze vertelt over de meidoorns die vanwege het open maken van de duinen zijn omgehakt, moet ze bijna huilen. Het openhouden van ’s lands mooiste bloemenweiden door jonge berken, wilgen, dennen en lijsterbessen weg te halen is één ding. Het rooien van stokoude meidoornstruwelen waarin het miegelt van de nachtegalen en grasmussen is een andere zaak.
Van Acker is ook dol op haar man Wim Penning, één van ’s lands grootste plantenkenners. Hij is onbetwist expert op het gebied van zeggen. Zeggen zijn een familie van grassen met kantige stengels. De meeste soorten doen het alleen op voedselarme, of ijzerhoudende, of kalkrijke, vochtige bodems. Vlozegge, stippelzegge; Penning herkent ze en vindt ze ook. Sommige lastig te vinden zeggesoorten komen vrijwel alleen voor waar hij de plantenwereld in kaart brengt. Op Schiermonnikoog dus. Hij telt elke vier jaar de rode-lijstsoorten op het eiland. Orchideeën, parnassia, wintergroenen en nog een hele (rode) lijst.
Ik ben eens met Penning de duinen ingegaan. Ik zag meer nieuwe plantensoorten dan in tien jaar ervoor. Eén van de soorten die hij aanwees was penningkruid.
In de kleine expositie van Van Acker, genaamd Ode aan de Natuur, hangt tussen de landschappen één portret, van de plantenman. De expositie was er maar twee weken, maar op www.stellavanacker.nl is haar werk ook te zien.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 21 aug. 2014)