Na terugkeer van een weekje Polen is Nederland groen geworden. De beuken en zomereiken zijn uitgelopen. In Polen zagen we dat uitlopen dagelijks vorderen. Eerst de beuken, dan de eiken. In dat weekje bloeiden de bosanemonen uit en namen andere bloemen het bos over: grote muur, voorjaarslathyrus. In Polen is een restje oerbos, bij het dorp Bialowieza op de Wit-Russische grens. Ooit jaagden de tsaren er op groot wild. Partizanen verstopten zich er. Er lag 35 jaar een ijzeren gordijn – een tankgracht tussen hekken.
Het bos is sinds de laatste ijstijd bos geweest en er is nooit hout gehakt, zegt onze gids. Zonder gids mag je er niet in. Ik was hier twintig jaar geleden ook. Toen was de gids een struise matrone in legeruniform die in het Duits bevelen en verboden snauwde. Nicht dahin! Hier bleiben! Ze noemde zichzelf Führerin. Nu is de gids een zachtaardige jongen. Om 5 uur ’s morgens neemt hij ons op sleeptouw.
Hoe oud de eiken en haagbeuken ook zijn, zo dik als in de Duitse oerbosjes zijn ze niet. Dat komt vast doordat dit bos nat is. Veel bomen hebben natte voeten. Die begeven het eerder dan droge. De gevallen bomen rotten sneller. Op hun vermolmde stammen groeien weer nieuwe bomen. Eiken, haagbeuken, linden en zwarte elzen. Het bos is fris groen gesluierd. De bladeren zijn nog klein, je kunt ver onder de bomen doorkijken. De morgenzon streelt het tapijt van bosbloemen. Goudveil, schubwortel, eenbes; soorten die in Nederland met een ijzeren gordijn beschermd worden, hier barst het ervan. Er groeien paddestoelen van een halve meter. En overal roffelen spechten, we horen en zien zeven soorten.
(Natuurdagboek Trouw 17 mei 2013)
Geachte meneer Dijksterhuis, zoals velen lees ik graag wat U schrijft o.a. laatst over de katten: ik zal uw raad volgen, zeker voor die twee van mijn katten die gevogelte graag najagen. Ze zijn niet allemaal zo: een grote zwarte kater was de lieveling van een kauw die bij mij verbleef om aan te sterken. Zij ging naast hem staan en ze plukte ook zijn haar, wat hij leuk en normaal leek te vinden. Maar daarvoor schrijf ik U niet. Ik woon in Helpman en ik fiets vaak naar de Maaslaan in de Rievierenbuurt, achter de Papiermolen en de omringende natuurgebied. Het is, zeker in deze dagen, een schitterend stuk groen midden in Groningen die dreigt grotendeels te verdwijnen om plaats te maken voor de nieuwe ringweg. Mocht U dat kunnen doen, wilt U daar even gaan, met eigen ogen zien hoe veel bomen, vogels, vijver, gras men weg wilt hebben en als U iets erover kunt zeggen, doet U dat, voordat het te laat is. Foto’s maken om duidelijk te maken dat geen beschaving is om dat op te ruimen, ook voor de mensen die het graag bij zijn, nu en later, zou ook hoop ik kunnen helpen. Voor verdere informatie: www.ringzuid.nl.
Met vriendelijke groeten en dank voor alles wat U schrijft,
Rosa Chéraz
050-5259293
ra.cheraz@gmail.com (hier geplakt omdat het veld contact werkt niet)