Donderdag vroeg ik me in het Natuurdagboek af wie het eerste oranjetipje zou zien. Prompt mailde Igor Cornelissen dat hij een oranjetipje zag in Zwolle. Vrijdag volgden uit Rekken Henk Sieben Rekken en Bertha Krajenbrink uit De Heurne. Zij zijn geluksvogels!

Als Trouwlezer kent u Rekken en De Heurne waarschijnlijk en hoef ik u niet te vertellen dat beide plaatsen in de Achterhoek liggen. Zou de Achterhoek oranjetipjes iets te bieden hebben wat andere landsdelen niet bieden? Of zouden er in de Achterhoek meer liefhebbers van oranjetipjes wonen? Of meer Trouwlezers? Of meer mensen die aan oproepen gehoor geven?

Uit Koekangen tipte Jeanette Essink trouwens dat ze op waarneming had gezien dat ’s lands recordhouder onder de oranjetipjes reeds op 21 maart was gezien, vorige week zaterdag. Het officiële begin van de lente vind ik een mooie dag om als eerste gezien te worden!

Zelf had Jeanette nog geen oranjetipjes gezien, wat enerzijds opmerkelijk is, omdat je het zo gek niet kunt verzinnen, of zij ziet het in haar tot natuurparadijs omgetoverde tuin. Anderzijds ligt Koekangen noordelijker dan Zwolle, waar Igor zijn tipje zag.

Ik kreeg trouwens veel meer oranje tips dan die eerste drie, maar ik kreeg nóg meer meldingen van lezers die geen oranjetipje hadden gezien. Zij hadden vaak iets anders gezien. Zo zag Jacqueline Nas een blauwtje in haar tuin. Dat zal wel een boomblauwtje zijn geweest, die komen altijd vroeger in het jaar tevoorschijn dan Icarusblauwtjes, en zitten regelmatig in tuinen (als er bloemen en bomen zijn).

Arnold Pera meldde een zwarte roodstaart, een fraaie zangvogel die relatief vaak in steden en dorpen broedt. Zwarte roodstaarten arriveren altijd in maart, dus hoe leuk Pera’s waarneming ook is, de vogel hield zich aan de dienstregeling.

Blijf uw lentewaarnemingen sturen, al staan er kou en winterse buien voor de deur. Hopelijk overleven de oranjetipjes die!

(Natuurdagboek Trouw maandag 30 maart ’20)