Hoewel we graag genieten van de nazomer en nagenieten van de zomer, is de herfst al in volle gang. Vogels trekken, de ochtenden zijn nevelig, de kruisspinnen weven muren van webben, de bessen rijpen, de avond valt steeds eerder. En wat zijn er al een paddestoelen! Begin augustus zag ik op gemaaide wegbermen al een keur aan zwammen. Onder een bejaarde eik stond een kring van eekhoorntjesbrood. De broodjes waren oudbakken, en omdat vele kleine diertjes eekhoorntjesbrood lusten, kunnen er in oude zwammen kleine diertjes schuilgaan die je liever niet eet. Daarom kun je zo’n oude zwam maar beter laten staan. Anders had ik hem in plakken in de hapjespan gehakt.
Opvallend trouwens, dat die grote, fraaie eekhoorntjesbroden op een wegberm in een woonwijk de tijd krijgen om oud te worden. De reuzenbovisten langs het fietspad naar Noorddijk liggen er altijd aan stukken geschopt bij. De enkeling die niet in stukken brak, ligt op zijn kop. Ik vind het elke keer weer een ontmoedigend schouwspel. Die prachtige, enorme, eetbare zwammen; allemaal kapot getrapt. Je zou de reuzenbovist als maatstaf voor beschaving kunnen gebruiken. Een volk dat die levende voetballen niet achteloos kapot trapt, heeft een zeker beschavingspeil bereikt.
Eekhoorntjesbrood is weliswaar geen levende voetbal, maar wel fors. Het is verheugend dat er eens iets niet vernield wordt! Eekhoorntjesbrood is een paddestoel met een hoog Bommelgehalte. Een sprookjesachtige zwam met een dikke, ronde steel en een enorme, soms scheve hoed. Daaronder hangen geen plaatjes, zoals waar veel andere paddestoelen hun sporen bewaren. Eekhoorntjesbrood is van onderen geperforeerd met honderden buisjes. Op de wegberm cirkelden ze rond de eik. De herfst is begonnen.
Recente reacties