Voor het raam in ons huisje op Schiermonnikoog hang ik een zakje pinda’s, een vetbol en een bakje zaad. Ook strooi ik wat zaad op de grond. De koolmezen zijn er zoals altijd verrassend snel bij. Ik zit nog niet aan de binnenkant van het raam, of de eerste melden zich.

Vervolgens dienen zich de pimpelmezen aan, huiverig voor de grotere koolmezen. Na enkele dagen worden ze wat vrijpostiger en hangen er soms een koolmees en een pimpelmees tegelijk aan de pinda’s. Een trio houtduiven waggelt door het gras naderbij, driftig pikkend. Kennelijk zijn er in het gras zaadjes te vinden. Ze deinzen terug voor de stoeptegels, niet beseffende dat ze daardoor het strooigoed mislopen.

Steeds meer mezen ontdekken op hun patrouilletochten langs de huisjes de nieuwe voedselbron. Ik denk niet dat ze zich afvragen waar die heerlijkheden zo plotseling vandaan komen, maar misschien danken ze hun schepper wel voor het eindelijk verhoren van hun gebeden. Soms zijn er zes koolmezen en twee pimpels tegelijk. Een gezinnetje staartmees neemt poolshoogte maar ziet af van de drukte. Een winterkoninkje pikt een graantje mee, evenals een heggenmus. Op de grond hippen twee merels en een roodborstje rond. De merels, man en vrouw, wisselen elkaar af. Ze lijken elkaar te mijden. Een ekster en een kauw proberen hun snavel vol te happen, maar ik hoef maar een beetje te bewegen of weg zijn ze weer.

Een troep vinken nadert door de houtsingel en landt bij het lopende buffet. De koolmezen snorren toe en de vinken slaan op de vlucht. Ze voegen zich bij de putters in het gras. Putters zijn vinkachtigen met een rode snoet en gele vleugelstrepen.

Ik volg de grote bonte specht die op een boom inhakt. Ineens verstart hij en een moment later vliegen alle zangvogels weg. Dit betekent maar één ding en ja hoor, weldra zie ik de sperwer door de bomen manoeuvreren…

(Natuurdagboek Trouw maandag 22 jan.2018)