Afgelopen zaterdag mocht ik een tentoonstelling openen met schilderijen van Anja Vlaskamp en foto’s van George Burggraaf. Vlaskamp schildert, Burggraaf fotografeert landschappen. Beiden zijn steeds verder gaan inzoomen op details. Vlaskamp kwam via de weidse Groninger ommelanden in haar tuin terecht, waar ze een bloem, een afgezaagde tak, een stervend blad schildert. Burggraaf ziet meeldraden van kersenbloesem en andere details als deel van het landschap.

Beiden spelen met licht. Het detail waarom het gaat, die ene bloem, de kwast van de afgezaagde tak, het stervende blad, de meeldraad of de kers licht op uit hun groene omgeving. Burggraaf werkt veel met tegenlicht, Vlaskamp laat het licht uit de achtergrond van het doek stralen.

Zulke dingen zei ik tijdens de opening; de mensen verwachten iets intelligents. We waren ’s middags naar galerie De Noordelijke Kunsthof te Appingedam gereden. Op de autoradio hoorde ik dat Nederland volgens Wageningse onderzoekers 20 procent groener was dan vorig jaar om deze tijd. Vorig jaar begon de winter ook pas in januari, maar toch lag ’s lands nieuwe groenheid aan de zachte winter. Ik vind 20 procent te losse polsig, te natte vingerig, 19 of 21 had preciezer geklonken. Aan Groningen ligt het trouwens niet. We reden door de bietenvelden, hompige zeeklei in vijftig tinten grijs.

De galerie zit in een zeventiende-eeuws pakhuis aan het Damsterdiep. Op loopafstand van het station, een excursie waard.

We dronken nog wat en aten bij familie in de buurt. Om half negen glibberden we over kleine landweggetjes door de provincie naar huis. Dichte sneeuwgordijnen  zorgden voor een dikke deken. Wat je noemt een zachte winter. En 99 procent witter dan een uur eerder.

Te zien tot 9 maart. http://www.denoordelijkekunsthof.nl/

(Natuurdagboek Trouw 28 jan. 2014)