Dwergbever

Dwergbever

Muskusrat. Foto Koos Dijksterhuis
Muskusrat. Foto Koos Dijksterhuis

De gewaardeerde taalrubriek in deze krant ging donderdag over de muskusrat. Waterkonijn leek Ton den Boon qua culinaire kansen een betere naam dan muskus-zonder-rat. Dat lijkt mij ook. Muskus is geen kus van een mus, maar een geil geurstofje. Daarbij zou muskus ook op muskuseend of muskusos kunnen slaan. Een muskusrat is alleen nog minder een konijn dan een rat. Een konijn is niet eens een knaagdier. Den Boon noemde de muskusrat een grote muis. Muskusratten zijn namelijk verwant aan woelmuizen, maar bij muizen denkt iedereen aan de huismuis. Die is net als de bosmuis verwant aan de bruine en de zwarte rat, die het slechte ratten-imago op hun geweten hebben. Vroeger brachten zwarte ratten de pest rond, nu bevolken bruine ratten onze riolen.

Dan zijn er nog spitsmuizen, die niet tot de knaagdieren horen, maar familie zijn van de mollen, egels en vleermuizen.

Behalve aan woelmuizen zijn muskusratten verwant aan cavia’s en bevers. Je zou een muskusrat dwergbever kunnen noemen. Weinig dieren hebben zo’n knuffelgehalte als bevers. Voor het vangen, importeren en uitzetten van Poolse bevers hebben we kosten noch moeite gespaard. Tegelijkertijd spaarden we kosten noch moeite om dwergbevers te bestrijden. We hadden ook kunnen denken: we roeiden zelf onze bevers uit, we haalden zelf dwergbevers ons land binnen… laten we ons tevreden stellen met dwergbevers. Dat muskusgoedje noemen we dan dwergbevergeil. Maar nee, als we kosten noch moeite kunnen sparen, doen we dat.

De bevers slaan aan. Er zijn al klachten over door bevers ondergraven oevers en weldra zullen we de eerste bevers weer bestrijden. Vooralsnog bestrijden we alleen dwergbevers. En wat mij betreft eten we ze op, er is niks mis met dat scharrelvlees.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 24 feb. 2015)

DELEN
Reacties zijn gesloten.