Sinds 2007 pleit ik voor bonte in plaats van zwarte pieten. Een bonte piet is een scholekster. Scholeksters zijn zwart-wit, en bont betekende van oorsprong ook zwart-wit (bonte koe), maar tegenwoordig betekent het kleurrijk. Blauwe, rode, groene pieten hadden Piet kunnen redden. Nu niet meer. Nu hebben extreemrechtse schreeuwerds zich opgeworpen als handhavers van de karikatuur van een domme, ondeugende paljas met donkere huid en rode lippen. En daarmee luiden zij het einde in van Piet, want wie wil zich nou vereenzelvigen met extreemrechtse schreeuwerds? Lees “Bonte piet” verder

Het nestkastje in mijn tuin is jaarlijks in trek bij kool- en pimpelmezen. Afgelopen lente broedden er koolmezen in, die nu in groteren getalen de tuin bevolken dan pimpels. Pimpelmezen zijn kleiner dan koolmezen, maar volgens mij staan ze hun mannetje (v/m) in de concurrentie om nestkasten. Een klein formaat is een nadeel in een gevecht van mees tot mees, maar kent ook voordelen. Een koolmees past niet door een gat dat op maat is gemaakt voor pimpelmezen. Andersom is dat geen probleem. Koolmezen zijn onze grootste mezen; ze zijn, zou je kunnen zeggen, het meest. Lees “De koolmees is het meest” verder

In de meeuwenkolonie op het Forteiland van IJmuiden broeden rond de duizend paar kleine mantelmeeuwen en zo’n honderd paar zilvermeeuwen. In de lente van 2017 was er een gemengd koppel. Paartjes van kleine mantel- en zilvermeeuw zijn zeldzaam. De meeuwen zijn ongeveer even groot. Zilvermeeuwen hebben grijze vleugels en roze poten, kleine mantelmeeuwen hebben zwarte vleugels en gele poten. Lees “Zilvermeeuw met mantelmeeuw” verder

Als ik enigszins groggy uit de tandartspraktijk stap, valt mijn oog op een groepje paddestoelen in een groenstrook. Aan de ietwat donkere, opstaande rand van de hoed zie ik dat het inktzwammen zijn. Inktzwammen beginnen hun korte leven als een soort ei, maar verrijzen wonderbaarlijjk snel op hun stengel en rollen hun hoed op, waarbij die hoed geleidelijk in zwarte inkt oplost en wegdruipt. Dit hele proces is een kwestie van een paar dagen tot een week. Lees “Inktzwam met glinsterende plooirok” verder

In de Pakistaanse deelstaat Sindh liep ik eens dichtbij de Indiase grens door een acaciabos. Ik was uit de bus gestapt op loopafstand van het dorp waar ik heen wilde. Ik hoopte dat er in dat dorp een gastenverblijf zou zijn.

Ik zag door de acacia’s niet waar ik heen moest, maar ik vond het dorp en er was een gastenverblijf. Zoals altijd had ik daarvoor onnavolgbare vergunningen nodig. Die had ik niet, en dus liet de sleutelbewaarder me er met een zorgelijke frons in. In Pakistan laten ze je nooit in de kou staan. Ik bedankte en ging even op bed liggen. Lees “Turkse tortels uit India” verder